اگر نمیخواهید بیمار شوید

✍️

آتش و آهن

سوختم از دیدن سوختن پر پروانه

اما چکنم چاره ندارد دل دیوانه

کرسی

ما مردم عجیبی هستیم

هر آنچه زمانی  در زندگی  گذشتگان ما مورد استفاده می شد بعداز مدت ها به فراموشی سپرده میشودو تنها خاطرات آن ها بجا می ماند.

سماور ذغالی، بخاری چوبی و هیزمی، گوشت کوب سنگی، دیزی سنگی، چرتگه، تنور، کره حیوانی، کشک و .... برخی از نمونه های  مورد استفاده قدیمی هاست که مدتی از زندگی ما حذف شدند ولی با علاقه ای که برخی به این موارد نشان می دهند خاطره آنها دوباره زنده می شوند

اخیرا در کانال قاضی جهان  جشنواره عکاسی کرسی  به همت متولیان کانال در حال اجراست که دیدن آن عکس ها ما را با سالهای دهه پنجاه برد و خاطره مادربزرگ و پدربزرگ ها را زنده کرد.

در کنار  اسم کرسی واژه های دیگری برای من تداعی میشود. واژه هایی مانند لحاف کرسی، ذغال، خوردن انگشتان پا و فریادهای؛؛ آی سوختم

باور

مردی شبی را در خانه ای روستایی می گذراند، پنجره های اتاق باز نمی شد. نیمه شب احساس خفگی کرد و در تاریکی به سوی پنجره رفت اما نمی توانست آن را باز کند، با مشت به شیشه پنجره کوبید. هجوم هوای تازه را احساس کرد و سراسر شب را راحت خوابید. صبح روز بعد فهمید که شیشه کمد کتابخانه را شکسته است و همه شب پنجره بسته بوده است. او تنها با فکر (باور) اکسیژن، اکسیژن لازم را به خود رسانده بود. آن چیزی برایتان اتفاق می افتد که به آن باور داشته باشید.

❤️

پخش خطای دیگران

گاهی مشاهده کرده ایم که کامیون حمل زباله در حال حرکت در خیابان یا اتوبان مقداری از زباله های آن به بیرون ریخته میشود و گاها ممکن است روی خودروهای عبوری و آدم ها ریخته میشود.

دیدن این منظره  ناخوشایند همه ما را متاثر می کند.

حالا  ببینیم وقتی من و شما خطا ها و اشتباهات کسانی را شنیده و دیده ایم و هرکجا می نشینیم شروع می کنیم به تعریف کردن و انتشار و پخش گناه و خطای دیگران.

این درست مثل همان حالت ریختن زباله ها در زندگی مردم شهر است.

صلاح در آن است کا هرخطای شخصی و گناهی که از کسی  سرزد آن را پوشانده و از تعریف کردن آن به دیگران بخصوص در فضای مجازی امروزی خودداری کنیم.

بدترین حالت آن است که کاری  که  به کسی  چسبانده میشود  شاید اصلا تهمتی بیش نبوده  و با انتشار آن گناه برای خود کسب می کنیم.

پس طبق توصیه ها و روایات خطای دیگران را بپوشانیم.

خداوند سالهاست خطاهای ما را می پوشاند.ما چکاره ایم که خطای دیگران را با فریاد به دیگران اعلام کنیم